"KEŞKE"

“Keşke”leri vardır her insanın usul usul biriktirdiği… Kimi zaman farkında bile olmaz bunların yüreğinin en ücra köşesine sıkışıp kaldığının ve ufak bir ah geçirme ile saklandığı yerden başını uzattığının… Çocukluğun neşesi, gençliğin vurdumduymazlığı ile üstüne kalın abalar örtülür de yaş kemale erince bir bir açılıverir “Keşke”ler… Üzerlerini sandık lekeleri kaplamıştır… Önce küf kokusu yayılır sonra adım adım geçmişe yolculuk başlar… Belki de o an ninelerimizin kenarları oyalı beyaz namaz başörtüsünün ardına saklanmak geçer içimizden ve dualara sarılmak ve de “Keşke” dediğimizi bu gün değiştirebilmek için bir kez daha o günlere dönebilmek… Nafiledir sızlanmalar, üstü kapanmış bir yarayı kazımak kadar acı verse de iyileşmeyeceğini bilmek kadar gerçektir kaybedilen… Bundan böyle ne geriye dönüş vardır ne de unutabilmek hatıraları… Ta ki tavan arasından çıkarılıp yeniden saklayıncaya kadar…