Bundan sonra yazacağım her cümle
yalnız senin için… Gerçeğimi sakladım satır aralarına… Sırrım sende, özüm saklı
içinde…
Ne çok yalnızlıklar yaşadık
birlikte, ne ayrılıklar, ne terk edilişler… Birkaç doğru ve bir dolu yanlışlar…
Affettim seni… Affettim seni her
üzeni…
Sana hiç, ‘Seni seviyorum…’
demedim… Herkes gibi kendimi sevdiğimi bilmeyenlerdendim… Biliyorum geç
kalmadım… Ve biliyorum, ilk mektup için de çok geç kalmış değilim… Yazmak için
öyle çok anı topladım ki… Ama artık yazmak istediklerim onlar değil… Onlar
bugüne getirenler oldu… Ve geçmişteki yerlerini aldılar…
Bundan sonra mor perdenin
arkasındakileri anlatacağım sana… Aslında görmek istediğin ama görmekten
korktuklarını… Susup söyleyemediklerin gibi bakıp göremediklerini sereceğim
önüne…
Gönlümün kapılarını sana açtım
sonuna dek…
Geceyi bekledim aydınlığı görmek
için…
Sonsuzda aldığım yol bir karış
bile etmez…
Ama içim rahat, yolumu aydınlatan öyle bir yıldız var ki…
Senden başka kimse bilmez…
NALAN GÜVEN / AYTEN