Kadın günün özetini
yaptı üç cümle ile. Elleri titriyordu. Parmaklarının arasındaki sigaranın külü
silkelemeye gerek kalmadan dökülüyordu ayaklarının dibine.
“Bu iş bu kadar…” dedi
son sözünde. Oysa biten onca işin arasında bitmemesi gereken tek şeydi; “iş” dediği.
“Birkaç tahlil daha
yaptırmamız lazım. Başka doktorlara da gideriz. Muhakkak yurt dışında tedavisi
mümkündür…” Bu ve benzeri birçok cümle kurdu adam ardı ardına. Hiç birini
dinlemedi. Radyoyu açtı, çalan şarkıya eşlik etmeye başladı. En sevdiği
şarkıydı; “Seni ben ellerin olsun diye mi sevdim…” Namelerin eşliğinde
sakinledi. Haberi öğrendiği andaki paniği geçmişti artık. Yüzünde kocaman bir
gülümseme oluştu. Zaten ne zamandır istediği bu değil miydi?
Bu iş bitmeliydi!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder