Bilirim evlat o ne acıdır...
Pembesini sildim duvarların… Küf rengi artık hatıralar
Dönüş yolu meşakkatli olsa da imkânsız değildir yola
çıkana...
Tozu dumana kattı zamanın savruk adımları eğri büğrü
kaldırımlarda
Şimdi bir köşe başı dilencisi gibi başı önünde
suskunlukların
“Umut”, üç kuruşla günahını temize çeken aldanışın adı
Saça düşmese de henüz aklar
Bilirim evlat o ne acıdır…
Gözyaşını sildim mektupların… Kurudu artık yapraklar
Nalan Güven / 1 Ekim 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder