Mavi düşlerin yorgunluğunda
sarıya çalan hazin bir yaprak gibi takvimlerden düşer solgun günler... Dilde
yarım yamalak şiirler dolanır tıpkı sevgilinin bıraktığı öpüşler gibi...
Yüklüklerden çıkartılırken kalın yorganlar, geçmişte kalan gelir oturur aklın
odalarına... İşte o zaman olması gerektiğinden daha çok üşütür sonbahar
geceleri... Yalnızlık da eklendi mi üzerine, vaktinden önce gelir dayanır kış
kapıya... Eylül biter bitmesine ama bir türlü bırakmaz yakanızı hüzün
mevsimi...
Nalan Güven
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder