Bilir misiniz insanın kendine yalan söylemeden yaşaması ne
kadar da zordur?
Bir çıngıraklı yılanın başıymış gibi gülümserken yaşam, sahte
bir oyunun içinde buluverirsiniz kendinizi. Ağlarken içinize sızan zehir,
gülerken de farklı değildir. Azar azar işler teninizden hücrelerinize doğru.
Yalnızlıktan şikâyet edip, kaçarız korunduğumuzu sandığımız
kendimize. Oysaki en büyük düşman beynimizi kemiren cümlelerimizdir. Söyleyemediklerimiz.
Dilimizin ucuna gelip yutkunduklarımız. Tıpkı kahkahalar ardına gizlenip gülerken,
içine doğru akan yaşların acıya dönüşmesine engel olduğumuz gibi engelleriz
düşüncelerimizi de. Yasaktır konuşmak. Yasaktır doya doya ağlamak. Yasaktır bu
dünyanın anasına avratına sövmek.
Sahte mutluluk elbisesi dar gelse de bedenlerimize, nefes
almamak pahasına taşırız gülümseyerek. Nerde “Yeter be…” diye soyunacak cesaret…
Yalan elbet… Bay V nin maskesine gizlenmiş romanlar ve okuduğunuz
kadar yalan yazılanlar… Duyduğunuz kadar yalan sevgi cümleleri… İnanmaya devam…
Seviyorum ben Ben'i……….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder