Kızmışken insanlığa ve hatta yanı
başında görülüp aslında çok uzağında olduğunun farkında dahi olmadığın yakın
saydıklarına… Akşamın karanlığı çökmüşken düşüncelerine yani en umulmaz bir vakitte... Telefonun ucundaki kadar avucundadır umutların… Dostluğun sıcak eli yakar göz kapaklarını... Anlarsın yanıldığını… Bitmez hayatın sürprizleri ve ne kadar, “Hayır…”
desen de vardır hâlâ seni düşünen birileri… Üstüne yıkılan onca duvara rağmen
sırtını dayamaktan korkmayacağın bir tuğla vardır elbet dost bahçesinde… Gülmeler
ağlamalara karışır… Sözler dolanır teşekkür cümleleri içinde… Ufukta beliren
hayaller bir gün gerçeğe dönüşmese dahi güç verir yalnızlığın yıkık omuzlarına…
Belli ki öyle kolay değil kimsesizlik… Kardeş yerine koyabileceğin bir el var
oldukça düşsen de öksüzlük acıtmaz dizlerini… İşte bu yüzden dünya yaşanası bir
yer olmaya devam etmeli…
Teşekkürler hayatın gülen yüzleri…
Teşekkürler J
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder