Bu gece gel… İstersen hiç konuşma sadece varlığını bileyim… Sabah olmadan bu gece benimle olduğunu bileyim… Kaldır yaralarımın kurumayan kabuklarını… Acıt acıtabildiğin kadar… Yalnızlığım karanlık sokaklar kadar ürkütücü, inilmesi imkânsız kuyular kadar dar, içinden çıkılamayacak kadar derin…

Bu gece gel… Gel ama konuşma sadece geldiğini bileyim…

Sorma nasılsın diye… Bu gece yalan söylemeyi beceremeyeceğim… Kostümümü astım kapının arkasına… Külçe gibi bedenim, rol yapacak halde değilim… Ben bu gece iyi değilim…

AYTEN / syf 189